Δυναμικά και με αποφασιστικότητα να αντιδράσει η αυτοδιοίκηση

Γράφει ο Μάκης Μοσχοβούδης *

Η πρόσφατη απόφαση της Κυβέρνησης να περικόψει επιπλέον 30% τους πόρους της

Αυτοδιοίκησης έρχεται ως συνέχεια των ήδη πετσοκομμένων κατά 60% πόρων της

τελευταίας τριετίας προς τον θεσμό .

Η σημερινή μνημονιακή συγκυβέρνηση , εκφράζοντας την πιο συγκεντρωτική μορφή ενός

ιδιότυπου φεουδαρχικο-καπιταλιστικού κράτους που δεν θέλει εμπόδια στα ‘’πόδια του’’ ,

αντιμετωπίζει την Αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες με τον πλέον εχθρικό τρόπο .

Η εν λόγω απόφαση μόνο ως ‘’κεραυνός εν αιθρία’’ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί .

Δεν είναι τίποτε άλλο από την πιστή εφαρμογή του μνημονίου 2 και συγκεκριμένα του

εφαρμοστικού Νόμου , από τον Μάρτιο του 2012 .

Κανείς λοιπόν από τους εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης δεν πρέπει και δεν μπορεί να

συμπεριφέρεται σαν να μην γνώριζε .

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορεία της Αυτοδιοίκησης συνδέεται με το ποιο κόμμα κάθε

φορά βρισκόταν στην κυβερνητική εξουσία , ενώ οι εκπρόσωποι των κεντρικών θεσμο

– συνδικαλιστικών οργάνων της αποτελούσαν μέλη και εκφραστές των κυρίαρχων

κομματικών μηχανισμών στο τοπικό επίπεδο του πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για

την σημερινή τραγική κατάσταση που βιώνει η κοινωνία και οι θεσμοί της .

Θα έλεγε κανείς ότι η Αυτοδιοίκηση χαρακτηρίζεται από την διαχρονική κομματική

υποτέλεια .

Αποτέλεσε και αποτελεί μια κρατική Αυτοδιοίκηση , απόλυτα εξαρτημένη , πρωτίστως

οικονομικά , από την κεντρική εξουσία .

Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά και τον ‘’Καποδίστρια’’ και προσφάτως

τον ‘’Καλλικράτη’’ μετατρέπεται σταδιακά αλλά σταθερά σε εκτελεστικό βραχίονα του

κεντρικού κράτους , σε ‘’γρανάζι’’ της κρατικής μηχανής , εντέλει σε εφαρμοστή της

οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας .

Η Αυτοδιοίκηση βρίσκεται στο πλέον χαμηλό σημείο των τελευταίων τριάντα χρόνων .

Οι αποφάσεις για περικοπές που οδηγούν στον οικονομικό και διοικητικό στραγγαλισμό

του θεσμού , με συνέπειες που θα βαρύνουν τους πολίτες στην κάθε τοπική κοινωνία ,

εντάσσονται στο ευρύτερο δημοσιονομικό πλαίσιο που έχει αποφασιστεί από την τρόικα

και τους εγχώριους κυβερνητικούς συνεργάτες της .

Μπροστά στην διαφαινόμενη ολική καταστροφή , η Αυτοδιοίκηση πρέπει να αντιδράσει .

Μια αντίδραση που δεν θα είναι για τα ‘’μάτια του κόσμου’’ , αλλά δυναμική ,

οργανωμένη με συντονισμό και προπάντων να συμπεριλαμβάνει τους εργαζομένους στους

Δήμου και κυρίως τις τοπικές κοινωνίες .

Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις της Αυτοδιοίκησης πρέπει να θέσουν εκ νέου τους όρους

και τις προϋποθέσεις , δομικές και λειτουργικές για την βιωσιμότητα και την ανάπτυξη του

θεσμού , σε μια διαδικασία πλήρους αμφισβήτησης του μνημονιακού πλαισίου που αφορά

την ίδια , τα εργασιακά ζητήματα που σχετίζονται με τους εργαζόμενους στους Δήμους

καθώς και την πορεία της ήπιας και βιώσιμης ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών με

αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή .

Η Αυτοδιοίκηση έχει παράδοση σε αγώνες . Μαζί με τους εργαζόμενους και τις τοπικές

κοινωνίες μπορούν να προκαλέσουν το ρήγμα στο σημερινό παραπαίων και αντιδραστικό

πολιτικό σύστημα .

*Δημοσιογράφος – Μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων

Σύμβουλος Τύπου και Επικοινωνίας